Το 3ο μνημόνιο ήρθε για να μείνει, όπως και τα προηγούμενα δυο, και δεν αφήνει τίποτα από ότι με τη δουλειά το μόχθο και τον ιδρώτα μας αποκτήσαμε. Και δεν μιλάμε μόνο για εμάς τους απόστρατους που προφανAώς δεν μένουμε στο απυρόβλητο. Μας αφορά και πολύ μάλιστα, τι υφίσταται ο οικογενειακός και ο ευρύτερος μας περίγυρος. Η απογείωση της φοροληστείας σε βάρος μας αλλά και των οικογενειών μας, η μείωση της κύριας και επικουρικής σύνταξης που επέρχεται με την αύξηση των κρατήσεων για την εισφορά στον κλάδο υγείας, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την κατάργηση του ΕΚΑΣ την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων και τόσα άλλα ,όπως και πολλές άλλες «αβεβαιότητες» (π.χ. τι θα γίνει με το μέρισμα) δεν μας βρίσκουν καθόλου σύμφωνους με τη Συγκυβέρνηση.
Οι συντάξεις μας όπως και το μεροκάματο των οικογενειών και της κοινωνίας μας δεν είναι κεφάλαιο που φεύγει στο εξωτερικό, είναι πηγή ζωής και προπληρωμένος κόπος, συχνά και αιματοβαμμένος, των συνταξιούχων και του ονείρου για μια καλύτερη ζωή του λαού μας. ΟΧΙ σ’ αυτή τη βάρβαρη, θανατηφόρα κοινωνική πολιτική , που ροκανίζει τα πάντα στο διάβα της, μας κάνει το βίο αβίωτο και μας φτωχοποιεί.
Έχει ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτές της συνθήκες να μην «παγώσουμε» να μην απογοητευτούμε και να μην αποδεχτούμε μια ακόμα υποχώρηση στα δικαιώματα μας και στις ανάγκες μας. Ξεπερνώντας τη μοιρολατρία, είναι ώρα για συμπεράσματα, που θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε σε ποιανού χέρια βρίσκεται η λύση. Πρέπει να πούμε ΟΧΙ στον εφησυχασμό ΟΧΙ σε νέες αυταπάτες ΟΧΙ σε άλλη κοροϊδία ΟΧΙ στην παραίτηση ΟΧΙ στην ηττοπάθεια και το συμβιβασμό ΟΧΙ στο νέο βάρβαρο μνημόνιο.
Η οργή και η αγανάκτηση μας να συνδυαστεί με τη μαζική συμμετοχή όλων μας στα σωματεία μας στους συλλόγους μας και να μην μετατραπούμε σε χειροκροτητές μιας κοινωνικής πολιτικής που μας εξαθλιώνει. Να αξιοποιήσουμε υπεύθυνα όλα όσα θα μπορούσαν να αποτελέσουν θετική εξέλιξη και ένδειξη χειραφέτησης, ενάντια σε κάθε εκβιασμό, εκφοβισμό και απογοήτευση. Τώρα, χρειάζεται να δυναμώσουμε την ενότητα μας, και να οργανώσουμε τη μαζική παρουσία μας πιο δυναμικά, ενάντια σε ότι συμβάλει στην κατάρρευση του βιοτικού μας επιπέδου, σε δράση και συμμαχία με τα παιδιά μας, τις οικογένειες μας, τους ανθρώπους του κόπου, του μόχθου-τους ήρωες τις γειτονιάς μας- και των φτωχότερων στρωμάτων τις κοινωνίας μας. Ας αντισταθούμε στην ασχήμια και τη δυσοσμία ενός κόσμου που θέλει χτίσιμο από την αρχή.
Και όπως μας προτρέπει κι ο ποιητής Χρήστος Δημούλας «…..ας βρούμε κι εμείς το κουράγιο να κοιτάξουμε τα πράματα κατάματα, ενθυμούμενοι ό,τι καλύτερο έχουμε μέσα μας…..».
Οι αγώνες µας είναι παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές στις οποίες θα πρέπει να απολογηθούμε για τη στάση μας απέναντι σε ότι συμβαίνει. Η ενότητα, η οργάνωση, η μαζική αγωνιστική δράση των συνταξιούχων, του λαού όλων όσων πληρώνουν πάντα το μάρμαρο, να αποτελέσει την ασπίδα για σωτηρία όλων µας.
Φωτιάδης Τριαντάφυλλος
16-7-2015