Πέρασε καιρός από τις μοναδικές και γιατί όχι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις του κλάδου μας για τη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων μας. Τι συνέβη στο μεταξύ και υπάρχει αυτή η σημαντική ασυνέχεια, μήπως μια γενικευμένη αντίληψη του ότι τίποτα δεν γίνεται; Μήπως οι θεσμικές οργανώσεις Ν.Π.Δ.Δ. αφού προσπάθησαν να δημιουργήσουν κάποιες γοητευτικές εντυπώσεις, αποσύρθηκαν στο θρόνο τους, ενώ παράλληλα έχουν αναλάβει το ρόλο να κατασβήνουν ταυτόχρονα τις φωτιές αν και όπου αυτές εμφανίζονται;
Όσο δε για κάποιους <<Ανεξάρτητους>>, ελπίζουμε λόγω απειρίας, πολλές φορές μιλάνε για δράση αλλά η πρακτική τους μόνο να την εμποδίσει με ασφαλέστερο τρόπο καταλήγει.
Τι μας ζητάνε:
• Να υποβαθμίσουμε τη νοημοσύνη μας.
• Να αποβλακωθούμε με τη θέλησή μας.
• Να παρακαλάμε το Θεό να λυπηθεί τα πλάσματά του.
και τελικά "άνευ αντιλογίας" να τους αφήσουμε:
• Να κόβουν μισθούς και συντάξεις.
• Να καταστρέφουν τις εργασιακές σχέσεις.
• Να ρίχνουν στην ανεργία - την πιο σκληρή και διαχρονική βία - χιλιάδες εργαζομένους.
• Να μας μετατρέψουν σε ζητιάνους.
Επιδιώκουν να μας αποσπάσουν από την πολιτική πραγματικότητα. Έπαψε μήπως η ανάγκη μας για γνώση και μόρφωση και η ανάγκη για ευτυχία και μια ευτυχισμένη ζωή;
Οφείλουμε όλοι μας να καταδικάσουμε στη συνείδησή μας όλους αυτούς που μας έταξαν, εξαπάτησαν, τρομοκράτησαν και τελικά μας εξαθλίωσαν. Να πάψουμε να εμπιστευόμαστε αυτούς που πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να διευθύνουν τις τύχες μας.
Μπορούμε και πρέπει να ανακάμψουμε αν θέλουμε να δούμε άσπρη μέρα και για μας.
Φωτιάδης Τριαντάφυλλος